Bad Boy Bubby!*

Gel benimle! Gördün mü, kimse sana yardım etmeyecek Bubby! Çünkü dışarıda sana yardım edecek kimsecikler yok. Hem de hiçkimse. Hepimiz atom ve atomdan daha küçük partiküllerin kaotik bir dizilişinden ibaretiz sadece. Yaşamıyoruz ki... Bizi oluşturan parçacıklar yalnızca bize bir kimlik ve bilinç vermekle yükümlüdür. Ölmeyiz de biz, sadece parçacıklarımız yer değiştirir o kadar. Tanrı falan yoktur ve olamaz da... yukarda bizi koruyan ilahi bir varlık olduğunu düşünmek çok saçma. Olsa olsa melûn bir varlık olmalı ki, sırf bizi bu düzenin parçası yapıyor varoluşumuzun meâlinden dahi bihaber, bir sürü kâideye riayet etmek zorunda kalıp, hüküm sürmesi için ona biat ediyoruz. Ölçüp biçiyoruz, hesaplıyoruz... Mükemmel bir müzik yaratıyor, sanat icra ediyoruz kendi başımıza. Milyonlarca masum çocuğun kurbanlıklar gibi ecelini seyretmek zorunda kalan bir ırkın mensubu olarak Tanrı'ya biat etmek, ne çılgınca bir anlayış. üstelik ızdırap içinde, can çekişerek, reddedilmişcesine. Tanrıya biat etme mecburiyeti ne kadar ahmakça! Lanet olsun ona! Var olmadığını farzet! Bizim vazifemiz varolmadığını farzetmek, bizim vazifemiz Onu reddetmek. Lanet olsun sana Tanrı! Varsa cesaretin, göster yüzünü ödlek seni! Varolamamış sahtekar seni...