bilmiyorum belki Ankaraya taşındım ondan mıdır, yoksa bende ki Behzat sevgisinden midir, yada ikisinin karışımından mıdır bilmiyorum, Pilli bebek hiç olmadığı kadar içten ve de güzel geliyor kulağıma (Bu arada Behzat ile daha güzel uyabilecek başka müzik bilmiyorum...) (Birde, Sezon başlangı harıkaydı.)
Haydi sözleri irdeleyelim;
Yorgun gecelerin ardindan
Hep ayni yere dönerken
Islak sokaklar boyu düsündüm
Borcum varmis gibi kendimden
Gülümseme beklerken
Tren yollari boyu düsündüm
Sanki yillardir uzaktayim ben
Özlemlerin hep sessiz, derinden
Ama yalanlar görüyorum hala
Burdan bakinca su sonsuz dünyaya
Olsun demek de zor artik
Çocuk düslerimiz yok artik.
Erken ölülmlerin ardindan
Hep ayni yere dönerken
Islak sokaklar boyu düsündüm
Solmus insanlarin yüzünde
Gülümseme beklerken
Tren yollari boyu düsündüm
Sanki yillardir uzaktayim ben
Özlemlerin hep sessiz, derinden
Ama yalanlar görürüm hala
Burdan bakinca su sonsuz dünyaya
Olsun demek de zor artik
Çocuk düslerimiz yok artik.
Benim gibi artık 32 yaşına gelmiş bir ihtiyar(!) olarak, bir çocuk düşü dendiği zaman eski zamanlara gidiyorum ister istemez. İster istemez de bir hüzün kaplıyor içimi, -geri döndürilemeyecek zaman.- Acıtıyor. Eskiden bazı şeyleri ne de kolay yapardım, herşeye enerjim vardı. Artık yok yapamıyorum, isteğim yok. İsteğim olsa da geçici, cesaretim pişmanlıklarım tarafından kırılmış. Eriyip çürüyüp gittiğimi hissediyorum. Ne bu yaa bahadır 14 yaşında ergen yazısı yazıyorsun demeyin, hissettiklerimi yazıyorum sadece.
Neyse O'na dönmeyi istedim dün, sonra pişman oldum, sonra gene istedim sonra pişman oldum. En son gene pişman oldum. Sonrasını düşündüm, pişman oldum düşündüğüme, herşeye pişman oluyorum. Bu yüzden artık kötü bir insan bile olabilirim, yaptığım herşeyden her adımdan pişmanlık duymak istemiyorum ama ruhum beni o tarafa sürüklüyor.
"Sanki yillardir uzaktayim ben
Özlemlerin hep sessiz, derinden
Ama yalanlar görüyorum hala
Burdan bakinca su sonsuz dünyaya"
Arabistan macerasından öncesi spor salonundan ve çevremden uzaklaşalı bir 3 yıl kadar oluyor. o süreden beri yalnızlaştığımı hissediyorum. Yıllardır uzaktayım herşeyden herkesten. herşeyi, herkesi sessiz ve derinden özlüyorum. Ama kişilerden çok sanki geçmişi özlemek bu. Eskiden özlerken çok anırırdım, artık anırmıyorum. Gıkım bile çıkmaz artık özlerken. Duygusuz ve taş kalbli bir adam oldum diyorum, sonra birşeyler izlerken saçma salak bir sahnede ağlamamak için kendimi zor tutar buluyorum. Diyorum ki sanırım sen taş kalbli bir adam değilsin, ama haraketlerimi eleştirdiğimde de gene buzz gibi bir adam çıkıyor hatta bencil. Uzun zamandır aklımda bu soru, ben sevecen bir insan mıyım yoksa değil miyim ? cevap sanırım beyaz ve siyah ta gizli değil, gri bir ton ama derecesini de bilmiyorum.
Neyse,
Görüşürüz.
0 yorum:
Yorum Gönder